Posted in ಕವನ

ಮನದಿಂಗಿತ

ಫಲವಸ್ತು ದಿನಸಿಗಳ
ಚೀಲಗಳ ಹೊತ್ತು ಮನೆಗೆ ನಡೆದಿರುವಾಗ
ಹೇಳದಿದ್ದರು ಬಳಿಬಂದು
ಬಲು ಜತನದಲಿ ಕೈಭಾರ ಹಂಚಿಕೊಂಡಾಗ…

ಬಿರುಬಿಸಿಲಿಗೆ ಬಳಲಿ
ವಿರಮಿಸಲು ಒಳನಡೆದಾಗ
ಮರುಕ್ಷಣದಿ ಕೇಳದೆಯೆ ಬಂತು
ನೊರೆಮಜ್ಜಿಗೆ ಲೋಟದಾಗ…

ದುಡಿದು ದಣಿವಾಯಿತೆಂದು
ಒಡನೆ ಒರಗಿರುವಾಗ
ನುಡಿಯದೆಯೆ ಬಳಿಸಾರಿ
ಸಿಡಿ ಹಣೆಯ ನೇವರಿಸಿದಾಗ…

ತಂಗಾಳಿಯೊಲು ತಂಪು ಆಯಾಸ ಮಾಯ
ಅಂಗಾಂಗದಲಿ ಮೂಡಿ ಪುನರುತ್ಸಾಹ
ಇಂಗಿತಜ್ಞತೆಯ ತೋರೆ ಜೀವನವು ಸಹ್ಯ
ಅಂಗೈಲಿ ಅರಮನೆಯು ನಿಜವೆನಿಸಿತಯ್ಯ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *